Acı kimin içindeyse
onun canını acıtır, o acı ne kabuk bağlar, ne tımar edilir taaki
son nefese kadar onu solursunuz, dağlar sizi an be an en ufak tebessümünüz
yüzünüzde kaybolur, utanırsınız gülmeye çünkü o acı alnınıza damgalanmıştır atmak istemezsiniz sarılırsınız onunla geçen günlerin
hayaline.Kaybettiğiniz düşer yüreğinize buz gibi bir kar tanesi zaman
içinde büyür-büyür bir çığ olur kalkamazsınız altından.
Ateş düştüğü yeri yakar her yanık yarası ne kadar büyük olsa da zamanla kabuk bağlıyor,izini dışardan bakanların göremeyeceği hale gelmesi yarayı sahibi için yok etmiyor,sadece kalbinin en derin köşesine gömüyor bu siteyi hazırlama gayem dünyanın en onulmaz acısı olan evlat acısı yaşamış ailelere bir nebze olsun gönül ferahlığı sunmak,ölümün yokluk olmadığını anlatmaya çalışmak.Sitemin editörlüğünü kendim yapıyorum,zaman - zaman kitabımdan değişik hikayelere yer vereceğim inşallah.Sizlere de küçük bir faydam dokunur.
|